Rosalegt að fá sona í augað maður getur ekki hugsað um neitt annað ég er ekkert búinn að fá mér að éta og geri samt ekkert í því útaf því ég er að hugsa um augað og hvað læknirinn mun segja við mig. ég var áðan að æfa mig tala við lækninn. Hann segir fékkstu eitthvað í augað í gær? og ég segi nei ekkert og hann segir ok. En ég þarf að passa það að kellingin í móttökuborðinu láti mig ekki til einhvers læknis sem veit ekkert um augu heldur er allur í háls nef og eyrum. Ég þarf að vera harður við hana. Hún segir er ekki sama þó þetta sé læknanemi. Ég segi nei nei ef svo væri þyrfti ég varla að koma hingað skiluru. Hún segir já ok eeehh það er 50 mínútna bið og ég segi svo lengi sem ég fái góðann lækni er mér sama þó ég bíði. Ef eitthvað gerist á þessum 50 þá kæri ég þig bara fyrir vítavert gáleysi, og þegar kærann er kominn til lögfræðinga og við hittumst til að ræða samkomulag segir hún sorry ég vissi bara ekki hvað þetta var hættulegt geturu fyrirgefið mér. Ég segi uuööuu þú eist ég veit alveg að þú ert ekki læknir en þú vinnur á læknavaktinni og ég.... hún grípur frammí fyrir mér og segir nei ég var rekinn vegna þess ég lét þig bíða svona lengi. Ég átta mig á að kannski er ég að kæra vitlausa manneskju og kæri heilbrigðisráðurneytið fyrir að hafa svona lélegan starfsmann í vinnu. Ef éf hefði ekki hugsað þetta svona langt hefði ég eytt miklum tíma og peningum í vitlausa kæru. En ég vona bara að ég nái í góðann lækni. Kannski pabba hans Bjögga Farsíma, þá væri ég sáttur.